சுமையாக எண்ணாதே!!!

வயதிருக்கும் போது அங்கே
வனப்பிருக்கக் கண்டேன்!
வயதான பின்புதான் - சாய
தோளின்றி வீழ்ந்திருந்தேன்!

உயிரென உருகி நானும்
மெய்யென நெகிழ்ந்து நீயும் - படைத்த
உயிர்மெய் எல்லாம் - இன்று
உயிரற்றுத் தோணுதம்மா!!

கட்டிவைரம் கடன்கேட்கும்
மருதாணி நிறம் கேட்கும்!
என்றெல்லாம் பிதற்றியவாய்
பேதலித்து நிக்குதம்மா!!

நிற்கையிலே தேர் என்றேன்
படிக்கையிலே ஏடென்றேன்! நீ
மார் நிமிர்த்தி நடக்கையிலே
மதயானை தானென்றேன்!!

கற்றறிந்த சபையினிலே
கவிழாமல் கரை சேர்த்தேன்!
தோல்வியில் நீ துவழும்போது - என்
தோள்கொடுத்து தாங்கி நின்றேன்!

மூப்பு வந்து சேரும்வரை
முக்காலி கொடுத்தவனே!
முதுமை இந்த பருவத்திலே - நான்
சுமையாகிப் போனேனோ??!

என் மகனே இச்சகத்தில்
நிலையாக எதுவுமில்லை!!
சவமாகும் நாள் தெரிந்தால்
நிகழ்காலம் சாக்காடே!!

திணைவகையும் நானறிவேன்!
திணைவிளக்கம் நானறிவேன்! - ஏன்?
திணைமயக்கம் நானறிவேன்! - ஐயகோ!!
திணைமாற்றம் அறிந்திலனே!!!
திண்தோள் மைந்தனே!!

அஃறிணையும்  உயர்திணையும்
இரண்டென்பர் திணைவகையில்!
உயர்திணை அஃறிணையாகும்
மாற்றமிங்கு அறிவாயோ??!!

உயிர்மெய்யாய் இருக்கையில்
உயர்திணையாம் - மைந்தா!!
மெய்விட்டு உயிர் நீப்பின்
வெறும் மெய்யங்கே சடலம் தான்
அஃறிணையாய்!!

உன் உயிர் இருக்கும் போதே
அஃறிணையாய் மாறாதே!! - உன்னைத்
தவமிருந்து பெற்றவரை
சுமையாக எண்ணாதே!!!


அன்பன்

மகேந்திரன்