துளையில்லா புல்லாங்குழல்!!!!

நுண்துளைக் கேணியின்
நுனிவாய் உமிழ்ந்திடும்!
நூற்றுவைத்த ராகங்கள்
நூற்றினில் அடங்கிடுமோ?!!

உயிர்சுமக்கும் உள்வெளியின்
உன்மத்த சுவாச மூச்சின்
உருமாற்ற வடிவங்கள்
உரைத்திடில் விளங்கிடுமோ?!!

மூங்கிலால் உடலெடுத்து
முரளியாய் ஆனபின்னே!
மூச்சுமுட்ட சுரங்களை
முழுவீச்சில் கொடுத்தாயே!!

மதுரத்தேன் இசையினிலே
மயங்கிய பொழுதினிலே!
மருதமாலைக் காற்றொன்று
மந்த இசை கொணர்ந்ததுவே!!

பாதாதிகேசம் அங்கே
பாடித் திளைக்கையில்!
பாதியில் தடுத்திட்ட
பாத்திறம் எதுவன்றோ?!!

துளையிட்ட குழல்களின்
துல்லிய ராகத்திலே
தவழ்ந்து கிடக்கையில்
தட்டி எழுப்பியது யாரோ?!!

யாரென்று கண்டவுடன்
வாயடைத்துப் போனேன்!
துளையில்லா குழலதுவின்
நாதத்தை கண்டேன்!!

வாய்  இருக்கிறதென்று
வீண்வம்பு பேசியே
பொழுதைக் கழிக்க இயலா
சித்திரச் செல்வனவன்!!

நாவைத் துலட்டி
நன்மொழி பேசிடவே!
நித்தமும் சத்தமாய்
நம்பியவன் துடிக்கிறான்!!

துளையடைத்துப் போனதால்
முண்டியிட்ட மூச்சுகூட
களைப்படைந்து தளர்ந்து
முகாரி அங்கே பாடியதே!!

வாய்பேச முடிவோரெல்லாம்
வாய்மைதனை மறக்கையிலே!
வாஞ்சையாய் உன்குரலோ
வையமிதில் இணையாதோ?!!

பாதாதி கேசத்தை
பாதியிலே விட்டுவிட்டேன்!
கேசாதி பாதம் தொடுகிறேன்
கேட்டுக்கொள் மன்னவனே!!

பிறப்பணுவின் கோளாறோ?
பிறந்தபின் வந்ததுவோ?
பிழை எதுவாய் இருந்தாலும்
பாதகம் ஏதுமில்லை!!

கிள்ளையென அழகாய்
மொழிபேச தெரிந்திருந்தும்!
புறம்பேசி திரிவோரே
இத்தரணிதனில் ஏராளம்!!

உனக்கென இங்கே
மறுக்கப்பட்ட ஓருணர்வை
நினைத்து மருங்காதே
நிமிர்ந்து நடைபோடு!!

துளையிட்ட புல்லாங்குழலை
வாசிப்பதில் இல்லை அழகு!
துளையில்லாது அக்குழலின்
நுதல்வழி ராகம்வர
முயல்வகை செய்கிறாயே
அதுவே பேரழகு!!!




அன்பன்
மகேந்திரன்