மழலையாய் இருத்தல் வேண்டும்!! (தொடர் பதிவு)

குழந்தைகள் தினத்தில் ஆரம்பிக்கப்பட்டு தொடர் வண்டி போல  வெகு அருமையாக சென்றுகொண்டிருக்கும் இத் தொடர் பதிவை என்னை மதித்து எழுத அழைத்த மகிழம்பூக்களால் சரம் தொடுக்கும் அன்பு சகோதரி பேராசிரியை சாகம்பரிக்கு முதலில் என் சிரம் தாழ்ந்த நன்றிகள். என்னால் இயன்ற அளவு இப்பதிவை சிறப்பிக்க முயற்சி செய்கிறேன்.

மழலை எனும் சொல்லை சொல்கையிலே உச்சரிப்பின் குழைவு நம்மை ஏகாந்தம் கொள்ளச் செய்யும். மழலை எனும் அந்த குழந்தைப்பருவத்தில் தான் எத்தனை பருவங்கள். அத்தனை பருவங்களுக்கும் தனிப்பட்ட குணங்களும் எவ்வளவு அற்புதமாய் படைக்கப் பட்டு இருக்கின்றன.
பிறந்த குழந்தை அழுகை எனும் மெய்ப்பாட்டை அடுத்து காண்பிக்கும் அத்தனை மெய்ப்பாடுகளும் நம்மை வியப்பில் ஆழ்த்தும்.
உதாரணமாக மருட்கை எனும் வியப்பு, குழந்தை வியப்பு கொள்கையில் அந்த விழிகளை காண வேண்டுமே!! யப்பப்பா..
கோழிக்குண்டு விழிகளை உருட்டி உருட்டி தம்மை சுற்றி நடக்கும் செயல்களை வியப்புடன் காணும் பொழுது, வழிந்தோடும் அந்த அழகை காண கோடி கண்கள் இருந்தாலும் போதாது.

எந்தவித எதிர்வினையும் காட்டாது நடக்கின்ற செயல்களுக்கு ஏற்ப தம் குணங்களை காட்டும் இக்குழந்தைகள் தானே வளர்ந்து வந்து தீயவைகளையும் நன்மைகளையும் கலந்து செய்கின்றார்கள். யார் இவர்களை வழி நடத்துகிறார்கள்?!
இழிசெயல் அறியா இவர்களின் மனதில் வினையை விதைத்தவர்கள் யார்?!

மழலை முதல் அவர்களின் மனதில் நல்லவைகளையே (தம் குடும்பத்திற்கு தேவையான) விதைக்க முயற்சி எடுக்கும் தாயும் தந்தையும் காரணமா?
சிறுகச் சிறுக பொல்லாதவைகளை பதியம் போடும் இந்த பொல்லாத சமுதாயம் காரணமா?!
எல்லா குழந்தைகளும் மழலைப் பருவத்தில் நல்லவர்களாகத்தானே இருக்கிறார்கள். வளர்ந்து வருகையில் சிலர் ஏன் மாற்றமடைகிரார்கள்?!
இதற்கான விதை எங்கே விதைக்கப்படுகிறது?!

ஏ! மழலையே!
உன் அழகு கண்டு
விழிவிரிய வியந்திருந்தேன்!
உன் பருவங்களின்
வெவ்வேறு குணங்களை
ரசித்து உவந்திருந்தேன்! 

தத்தக்க புத்தாக்க என
நீ நடையும் போட்டு
கைதட்டி சப்பாணி கொட்டுகையில்
என்னையே மறந்திருந்தேன்!
வாய்திறந்து வெள்ளருவியாய்
சொல்லால் கவிபாடுகையில்
மெய்மறந்து சிலிர்த்திருந்தேன்!

வளர்ந்து வா மழலையே!
வழிதோறும் விரியும்
இன்னல்கள் ஆயிரம்
கொடும் நாகங்கள் ஆயிரம்!
கடந்து வா மழலையே!
நீ வளர்ந்த வேளையிலே
உன்னறிவு வியாபித்திருக்கவேண்டும்!
உன் குணமோ
அதே மழலையாய்
இருத்தல் வேண்டும்!!

கண்ணில் காணும் குழந்தைகளின் நற்குணங்களுக்கு நாம் வித்திடுவோம். இன்று இடும் விதைதானே நாளைய விருட்சம். விருட்சம் விளைந்து அதன் பயன் நற்பயனாய் கிடைக்கவேண்டுமெனில் விதைக்கும் விதையது நல்விதையாய் இருக்கட்டும்.

கடந்த சில தினங்களாக நம் நண்பர் நிறைய பேர் மழலை பற்றிய தொடர்பதிவு எழுதக் கண்டேன். ஆகையால் யாரை எழுத அழைப்பது என்ற எண்ணத்தைக் கைவிடுத்து, இதை யார் தொடர்ந்து எழுதினாலும் நான் வரவேற்கிறேன்.



அன்பன்
மகேந்திரன்